Hokej należy do najpopularniejszych sportów w USA, ale w Europie poza niektórymi krajami, nie ma aż takiego wzięcia. W Polsce mamy profesjonalną ligę, ale poza nielicznymi wyjątkami, ośrodki hokejowe w naszym kraju również skupiają się przede wszystkim w jednym miejscu. Ogólnie najbardziej popularny jest w krajach na półkuli północnej, co ma związek z warunkami klimatycznymi. W Europie przede wszystkim grają w niego Szwedzi, Czesi, Finowie i Rosjanie, zaś w Ameryce Północnej Kanadyjczycy i obywatele Stanów Zjednoczonych. Przyjrzyjmy się zasadom hokeja na lodzie, który dyscypliną olimpijską stał się już w 1920 roku.
Najważniejsze zasady hokeja
Drużyny hokejowe składają się zazwyczaj z 22 zawodników. 20 graczy z pola oraz dwóch bramkarzy. Jednocześnie na boisku może przebywać jednak tylko jeden golkiper oraz pięciu zawodników w polu. Dwóch z nich jest obrońcami, dwaj to skrzydłowi, a jeden środkowy napastnik. Dzięki tak dużej liczbie graczy, trener może swobodnie wymieniać składy swojej drużyny. W trakcie meczów często zespoły zmieniają się całymi piątkami, co jest bardzo przydatne, bo hokej to bardzo wymagający sport.
Głównym celem jest to, aby twardy krążek z kauczuku umieścić w bramce przeciwnika za pomocą swojego kija hokejowego. Liczy się również dobra i szybka jazda na łyżwach, więc najlepsi hokeiści muszą być również wybornymi łyżwiarzami. Mecze trwają 60 minut z zatrzymywaniem czasu, a spotkanie podzielone jest na trzy tercje, po 20 minut każda. Na trzy tercje podzielona niebieskimi liniami jest również tafla boiska, wokół której znajdują się bandy. Ponadto przez jej środek przebiega czerwona linia, która dzieli pole gry na połowy. Do tego w obszar gry wliczana jest również ławka rezerwowych oraz ławka kar, które znajdują się naprzeciw siebie.
Co wolno zawodnikom?
W hokeju na lodzie pozwala się na wiele. Przykładowo krążek można dotykać nie tylko kijem, ale też łyżwą, a nawet ręką (jeśli zgarnia się ten krążek dla siebie, a nie podaje koledze z zespołu). Nierzadko zdarza się, że hokeista łapie krążek w locie, aby następnie szybko upuścić go sobie pod nogi. Gracze mogą również “zamrozić grę”. Dzieje się tak wtedy, gdy któryś z graczy (najczęściej bramkarz) zasłoni i unieruchomi krążek na więcej niż trzy sekundy. Wtedy gra zostaje wznowiona rzutem sędziowskim krążka pomiędzy dwóch graczy z przeciwnych drużyn, którzy próbują zdobyć posiadanie dla swojego zespołu. Podobna sytuacja ma miejsce po każdej bramce, co odróżnia hokej od innych gier zespołowych. Przykładowo w piłce nożnej zespół, który traci bramkę ma prawo do rozpoczęcia gry. W hokeju nawet tracąc gola, musisz wywalczyć sobie krążek.
Spalone w hokeju
Tak, tak. Nie tylko w piłce nożnej obowiązuje zasada spalonego. Hokej na lodzie również posiada taki przepis, choć jest on egzekwowany nieco inaczej. Kiedy zawodnik atakujący znajdzie się w tercji obrony rywala, zanim pojawi się tam krążek, gra zostaje zatrzymana i wznowiona na środku boiska. Gracz będący na pozycji spalonej może jednak z niej uciec, czyli wycofać się do neutralnej strefy, a następnie jeszcze raz wjechać do trzeciej tercji. Ma to na celu zmniejszenie liczby przerw w grze i jej upłynnienie.
Brak remisów
Istotnym faktem jest, że mecz hokeja nie może zakończyć się bez rozstrzygnięcia. Jeśli regulaminowy czas gry zakończy się remisem, sędzia zarządza dogrywkę. Z reguły trwa ona pięć minut, a jeśli i ona nie wyłoni zwycięzcy, drużyny grają w myśl zasady “kto strzeli, wygrywa”. O przebiegu spotkania decyduje arbiter wraz z dwójką swoich asystentów. To oni też wpływają na mecz na przykład karając zawodników.
Kary w hokeju
W tym sporcie sędziowie nie przyznają kartek, a nadają czasowe wykluczenia, które osłabiają zespół. Zawodnik może wylecieć z boiska na dwie, pięć lub w skrajnych przypadkach nawet na 10 minut. Jeżeli drużyna grająca w przewadze liczebnej strzeli w tym czasie gola, ukarany może szybciej powrócić na lodowisko. Jeżeli na drużyny nałożono wykluczenia równocześnie i zespoły mimo że są osłabione grają równą ilością zawodników (np. po 4 graczy), wówczas po stracie bramki zawodnik drużyny tracącej ją nie wraca na lodowisko.
Hokeiści mogą zostać ukarani za następujące zagrania:
- zahaczanie
- spowodowanie upadku przeciwnika
- trzymanie przeciwnika
- trzymanie kija przeciwnika
- niebezpieczna gra wysoko uniesionym kijem
- nadmierna ostrość w grze
- niesportowe zachowanie
- uderzanie kijem
- kłucie kijem
- atak łokciem
- atak kolanem
- atak z tyłu
- podcinanie
- wrzucenie na bandę
- opóźnianie gry
- celowe poruszenie bramki
- celowe wybicie krążka za bandę
- celowe rzucenie kija w stronę krążka
- gra złamanym kijem
Rzuty karne w hokeju
Sędzia może podyktować rzut karny za określony faul na jednym z zawodników. Jeżeli faulowany gracz ma przed sobą już tylko bramkarza, jego drużyna otrzymuje rzut karny, a on sam ma szansę wymierzyć sprawiedliwość. Pozostali hokeiści muszą opuścić taflę, a na lodowisku zostaje tylko strzelający z krążkiem oraz bramkarz przeciwników. Atakujący rusza ze środka boiska i ma czystą sytuację jeden na jednego. Warunek jest taki, że nie może on stracić kontroli nad krążkiem, ani się z nim cofać. Musi poruszać się do przodu i zakończyć akcję strzałem, aby zdobyć bramkę.
Zasada uwolnienia
Oryginalna zasada hokeja, którą trudno upodobnić do jakiejkolwiek w innym sporcie. Uwolnienie następuje, kiedy jeden z zawodników wybija krążek ze swojej połowy/tercji tak, że mija on linię bramkową po drugiej stronie lodowiska, a żaden inny gracz nie będzie mógł go przejąć. Wtedy sędzia przerywa grę i wznawia ją w strefie obronnej wybijającego. Jest to zwyczajnie niedozwolone zagranie, chyba że przeciwnik gra w przewadze liczebnej. Wtedy takie uwolnienie jest możliwe dla ekipy grającej w osłabieniu. Od rozgrywek 2008/2009 Międzynarodowa Federacja Hokeja na Lodzie wprowadziła nową zasadę. Zespół, który dokona niewłaściwego uwolnienia, nie ma prawa dokonać zmian zawodników, co ma zniechęcić hokeistów do gry w taki sposób.
